Voor die ene, die lezen wil

Kort nadat Kierkegaards grote filosofische werk of/of verscheen, publiceerde hij in 1843 een boekje met twee toespraken. En enkele maanden later een bundeltje met nog eens drie.

Die vijf opbouwende toespraken vormen de inhoud van dit boekje, geschreven voor "die ene die lezen wil".
In plaats van een lezerspubliek gaat het hier om één enkele lezer, de enkeling, de ene. En die ene kan ieder mens zijn.

Zelf schrijft hij in een dagboekaantekening hoe hij hoopt dat het zal gaan: "Terwijl anderen misschien nieuwsgierig afkomen op het boek dat meer stof doet opwaaien.... neemt mijn lezer dit boekje in het verborgene ter hand en laat anderen zich druk maken om het grotere".

Die ene wordt uitgenodigd om met de schrijver na te denken over zichzelf, over hoe hij of zij in het leven staat. Aanleiding tot de eerste toespraak is nieuwjaarsdag, over de vraag wat je "beste wens" voor de ander zou kunnen zijn. Een dergelijke aanleiding ontbreekt bij de overige vier. Wel wordt het thema voor een toespraak telkens ontleend aan een bijbeltekst. Ze handelen onder andere over de mildheid van de liefde als het er om gaat het kwaad van anderen te verdragen, over de herkomst van van het goede dat een mens ontvangt, en over de vraag wanneer je iets "goed" zou kunnen noemen.

Andere delen in de serie zijn:

* Onverdeeld één ding willen
* Onbezorgd als de vogel en de lelie
* Leren van de lelie en de vogel
* God zoeken, liefde en dood